Without even leaving, we are already no longer there

“Without even leaving, we are already no longer there” is een project van Mekhitar Garabedian, waarbij hij verhalen en herinneringen van zijn ouders over hun leven in Libanon verzamelt en onderzocht.
Garabedian bezocht Beiroet en specifiek Bourdj Hamoud (de Armeense wijk), waar zowel zijn moeder als grootmoeder zijn geboren en opgegroeid, maar waar ze 26 jaar niet meer geweest waren, en bepaalde mensen en plaatsen al 30 jaar niet meer gezien hadden.

De breuk is het (nood)lot van de vreemdeling. Hij heeft definitief iets achter zich gelaten, maar dit blijft hem “bespoken”, en het blijft zijn identiteit mee bepalen.
‘Ballingschap maakt een kadaver van het oude lichaam, van de oude taal.’ (Kristeva)

Dit “bespookt worden” van de vreemdeling is enerzijds eigen aan ‘het menselijke leven dat op zichzelf terug komt, of moet terugkomen, omdat het nu eenmaal door zijn ‘geweest-zijn’ wordt achternagezeten.’ (Vande Veire)
Anderzijds is dit bespookt worden ‘verwant met onze historische ervaring vandaag, die gedefinieerd wordt door de ambigue invloeden en latente aanwezigheid van onopgeloste geschiedenissen’ (Verwoert) en van “terugkerenden”.

Mekhitar Garabedian is onderzoeker aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK, Hogeschool Gent).