Lightkeeping (installation version)

Uit nieuwsgierigheid naar een nieuwe beeldkwaliteit, bouwde Elias Heuninck een digitale camera. De sensor is heel eenvoudig en heeft een resolutie van één enkele pixel. In plaats van licht op te vangen, meet de camera afstanden. Net zoals een vleermuis zijn omgeving verkent via echolocatie, scant de camera de ruimte met laserlicht. Aangezien elk punt in de scan een afstandsmeting is, wordt het beeld een plattegrond die met één pixel per meting groeit.

Door de lange belichtingstijd (vier uur tot vier weken) is deze camera niet de meest praktische, maar dit biedt de mogelijkheid om op een fysieke manier met de bouwstenen van het beeld om te gaan. Wat de camera opslaat tijdens het scannen kan bekeken worden als een digitaal negatief. Waar het conventionele fototoestel een donkere kamer is die licht opvangt, werkt deze camera eerder als een vuurtoren.

De video toont een slideshow van scènes en brieven. De brieven komen uit het archief van William Henry Fox Talbot, een pionier in negatief-positief fotografie. Zes lichtbakken tonen de ruwe beeldinformatie als dataplots. Tijdens de ontwikkeling van dit project werden deze plots gebruikt om inzicht te krijgen in de metingen van de camera. Het zijn tussenin-beelden, die kunnen worden bekeken als foto’s en gelezen als grafieken.