نسج البصر / Weaving of Sight

Net als bij lagen draden, kunnen de hersenen leren patronen te herkennen, waardoor ze in staat zijn om visuele vormen samen te weven om een visueel tapijt of gewoon ons zicht te creëren.
In navolging van Donna J. Haraway’s theorie over neuronverbindingen, door het subjectieve meerlagige bewustzijn, wordt het brein van de kunstenaar een metafoor voor het neurale netwerk waarin de toeschouwer gepresenteerde werken ervaart. Dat innerlijke tapijt wordt belichaamd in de visuele representatie van iemands hersenen.

Op de technische en esthetische capaciteiten van dit werk wordt pixelvorming een rode draad of een verbinding tussen weeftechnologieën en de ontwikkeling van digitale computing. Dit werk wordt een oppositie tegen argumenten die tapijtweven degraderen tot een oudere temporele orde, een die niet in staat is om verbinding te maken met moderne technologieën. In tegenstelling tot conventionele manieren om digitale technologieën te zien, zijn er echte en vitale verbindingen – structurele, esthetische en zelfs spirituele verbindingen – tussen oudere manieren om de realiteit te weven en nieuwere manieren.